تار ِ سپید

خبر در کنار ِ گوشم است

چنان آهسته آمد که نشنیدم

دیدم!

نه پیکی

نه قاصدکی

نه فرود آرام کبوتری

تا خبر از پایش باز کنم

تنها چند تار ِ سپید

که نجوا کنان

پیش‌درآمدی شوم

از نغمه‌ای سیاه را سرداده‌اند

در میان ِ انبوه ِ سیاهی!

و من ناگزیرم

از سپردن ِ گوش

از سپردن ِ عمر

تا تارهای ِ سیاه در هم شکنند

و از خاکسترشان

تارهای ِ سپید برآیند

و صدا را رساتر کنند

چه پریشآهنگی

که خبر از زوال می‌دهد

آهنگ ِ زندگی

رو به پایان است

و پایان شب ِ سیه، سپید!

تار ِ سپید

چه پرشور می‌نوازد

نغمه‌ی ِ شور ِ زندگی را.